رابطه بین رضایت شغلی و بهره وری کارکنان شاغل در واحد پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران

مقدمه: اشتغال از جمله مسائلی است که همواره ذهن انسانها، دولتها و ملتها را به خود مشغول داشته است. هر چند شغل و حرفه به ظاهر، به بعد اقتصادی – معیشتی انسانها مربوط می‌شود، ولی با بعد فردی، خانوادگی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی آنان نیز ارتباطی تنگاتنگ دارد. رضایت شغلی فعالیتی است میان رشته‌ای که دیدگاه‌های روان‌شناختی اجتماعی، جامعه‌شناختی، اقتصادی، علوم سیاسی و تربیتی، هر کدام به سهم خود به آن پرداخته‌اند .هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه بین رضایت شغلی و بهره‌وری کارکنان شاغل در واحد پزشکی شهر تهران است. روش پژوهش: تحقیق حاضر از لحاظ تقسیم‌بندی بر مبنای هدف، از نوع کاربردی بوده و برای انجام آن از روش تحقیق توصیفی – همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری شامل 496 نفر از کارکنان شاغل در واحد پزشکی تهران اعم از قراردادی، شرکتی و رسمی می‌باشد. حجم نمونه مطابق جدول مورگان 217 نفربوده که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسشنامه می‌باشد که شامل، پرسشنامه استاندارد 33 سوالی رضایت شغلی و 20 سوالی بهره‌وری می‌باشد. یافته‌ها: نتایج حاصل از تحقیق نشان می‌دهد، با توجه به اینکه t محاسبه شده در مولفه بهره‌وری و رضایت شغلی با درجه آزادی 217 بصورت دو دامنه در سطح 05/0، بزرگتر از مقدار بحرانی t (96/1) می‌باشد، بهروری کل و رضایت شغلی کارکنان شاغل در واحد پزشکی در حد بالاتر از متوسط قرار دارد. در ضمن ضرایب همبستگی مشاهده شده نشان‌دهنده رابطه مثبت و معنادار در بین رضایت شغلی با بهره‌وری نیروی انسانی با مقدار )519/0 (r = می‌باشد. در نتیجه می‌توان گفت با افزایش رضایت شغلی افراد نمونه، میزان بهره‌وری آنها افزایش می‌یابد. ضرایب رگرسیونی نشان می‌دهد، ضریب رگرسیون (B) گام اول برای متغیر شایستگی‌های عمومی برابر با 618/. و مقدار «ثابت» رگرسیون برابر 710/2 است. نتیجه‌گیری: با بکارگیری استراتژی و برنامه‌ریزی مناسب سطح رضایت شغلی و بهره‌وری کارکنان شاغل در واحد پزشکی که در حد بالایی قرار دارد را حفظ نموده و در جهت بالاتر بردن آن اقدامات اساسی‌تری انجام گیرد. کلیدواژه‌ها: رضایت شغلی، بهره‌وری، واحد پزشکی، کارکنان